Το παράδοξο της ιστορίας - Έλληνες και Ιμπραήμ σύμμαχοι

Του Ηλία Μπουρμπούλα

Πως τα φέρνει καμία φορά τούτη η ζωή. Ένας άνθρωπός που παραλίγο να αφανίσει ολόκληρη την ελληνική επανάσταση να γίνει «φίλος». Μα πείτε μου σε ποιον να το πω να το πιστέψει αυτό που μόλις διάβασα. Άκου εκεί να συμμαχήσουν λέει ο Ιμπραήμ πασάς με τους Έλληνες. Ας ξετυλίξουμε το νήμα της ιστορίας από την αρχή. Ο Ιμπραήμ φτάνει με το στρατό του το Φεβρουάριο του 1825 στο Μοριά,  σφάζει και ρημάζει την ελληνική τη γη και την ποτίζει με αίμα Ρωμαϊκό για να υποτάξει και να αφανίσει την αρχαίωνη ελληνική παρουσία από την περιοχή. 

Μάχες πολλές δόθηκαν και ήρωες πολλοί γεννηθήκαν άλλοι έμεινα βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη μας και άλλοι χάθηκαν στης λησμονιάς του χρόνου. Υπέφερε πολλά το ελληνικό το έθνος πείνα, στερήσεις και σφαγές. Όταν όμως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και ελέησαν ξαφνικά οι μεγάλες δυνάμεις να νοιαστούν για το Ελληνικό το έθνος. Έκαμαν τη μεγάλη ναυμαχία του Ναβαρίνου όπου κατατρόπωσαν την αιγυπτιακή αρμάδα το 1827. Ένα χρόνο μετά παίρνει από τούτο τον ευλογημένο τόπο τα «βρωμοπόδαρα» του και φεύγει για την χώρα του, την Αίγυπτο και άλλη φορά δε ξανά πάτησε εδώ. Βλέπεις έπαθε πανωλεθρία, μια από τα Ρωμαϊκά τα χέρια και μια από των ξένων τα «μαχαίρια».  Τα χρόνια πέρναγαν Ελλάς και Ιμπραήμ τράβαγαν το δικό τους δρόμο. 

Μα έτυχε να τα φέρει έτσι η μοίρα και αυτοί οι δυο παράλληλοι δρόμοι να συναντηθούν ξανά. Είχαν βλέπεις ένα κοινό  στόχο. Να ρίξουν το σουλτάνο από το θρονί του στο Τόπ Καπί και να μεγαλώσουν και οι δυο τα σύνορά τους. Έτσι λοιπόν όταν ο Ιμπραήμ κίνησε το 1839 να κάμει πόλεμο με τη Τουρκιά για δεύτερη φορά είχε για συντροφιά του και δυο ελληνικά πλοία. Ναι καλά διαβάσατε δεν είναι αστείο, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Αυτό είναι ένα από τα παράδοξα της ιστορίας αυτού του τόπου. Θα μπορούσε να πει κανείς πόσο κοντή μνήμη έχουμε ως έθνος ή ακόμη πώς ίσως να ήταν μια ευκαιρία για να ρημάξουν το σουλτάνο με μια κάποια ξένη δύναμη.

Πάντως όποια και αν ήταν η αιτία κάποιοι φίλοι μας καλοί δεν άφησαν τίποτα να γίνει. Καθώς δεν ήθελαν σημαντικές αλλαγές στην περιοχή.